اثر کود نیتروژن بر پارامترهای زیستی و نرخ ذاتی افزایش جمعیت شته سبز گندم Schizaphis graminum R. (Hom.: Aphididae)

افزودن کود ازته، باعث بالا رفتن میزان ازت موجود در گیاه شده و این عامل می‌تواند بر رشد، نمو و تولید­مثل حشرات گیاهخوار موثر است. برای بررسی اثر کود نیتروژن بر شته سبز گندم Schizaphis graminum R.، گندم به عنوان مهمترین میزبان شته با چهار سطح نیتروژن تیمار شد. تیمارهای نیتروژن برابر با 0 ، 50 ، 100 و 150 درصد از میزان کود توصیه شده بود.آزمایش در دمای 1±25 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 10±70 و دوره نوری 16: 8 در آزمایشگاه انجام گردید. تجزیه بافت گیاهان نشان داد کود نیتروژن منجر به بالا رفتن غلظت نیتروژن (%) در گیاه شد. تجزیه داده‌ها نشان داد که شته­های رشد یافته روی تیمار 150% بیشترین طول دوره پوره­زایی، طول دوره پوره­زایی تا مرگ،  و طول عمر را دارا بودند. همچنین بیشترین میزان پوره‌زایی روی این تیمار ثبت گردید. هرچند که کوددهی نیتروژن تاثیری روی طول دوره پیش از پوره­زایی و پس از پوره­زایی نداشت. نرخ ذاتی افزایش جمعیت شته بر تیمارهای 0 ، 50 ، 100 ، 150 به روش یات وایت به ترتیب 246/0، 266/0، 263/0، 267/0 (ماده بر ماده بر روز ) تعیین گردید. این مطالعه نشان داد که تغذیه شته از گیاهان کوددهی شده، باعث افزایش توانایی تولید مثلی شته در مقایسه با تیمار شاهد می‌گردد.